Władysław Stróżewski (ur. 8 czerwca 1933 w Krotoszynie)
– filozof, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego (prowadził m.in. zajęcia z
estetyki w Studium Literacko-Artystycznym), filozofii w Akademii
Muzycznej w Krakowie (od 1972 przez ponad 20 lat) oraz Wyższej Szkoły
Filozoficzno-Pedagogicznej Ignatianum w Krakowie. Członek Społecznego
Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (SKOZK). Członek Collegium Invisibile.
Ukończył Liceum
ogólnokształcące w Koźminie Wielkopolskim, gdzie jego nauczycielem był Jerzy
Klinger. Po nim rozpoczął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W roku
1957 rozpoczął pracę w Katedrze Historii Filozofii Uniwersytetu
Jagiellońskiego. Uczeń profesorów Stefana Swieżawskiego, Mieczysława
Alberta Krąpca, Romana Ingardena i Izydory Dąmbskiej. Redaktor
naczelny "Kwartalnika Filozoficznego" i przewodniczący Polskiego
Towarzystwa Filozoficznego. Wykładał naUniwersytecie Jagiellońskim i Akademii
Ignatianum w Krakowie. Kontynuuje przede wszystkim tradycję
fenomenologii Ingardena. Do najważniejszych kwestii rozwijanych przez
Stróżewskiego należą zagadnienie negacji i niebytu, problematyka twórczości,
aksjologiczna struktura człowieczeństwa, hermeneutyka boskości, piękna i podstawowych
kategorii ontologicznych.
W listopadzie 2002 r.,
za książkę O wielkości. Szkice z filozofii człowieka, otrzymał Nagrodę Krakowska
Książka Miesiąca.
W 2003 roku Uniwersytet
Jagielloński przyznał mu tytuł doktora honoris causa.
22 października 2009 uroczyste
odnowienie doktoratu na KUL.