Władysław Stróżewski (ur. 8 czerwca 1933 w Krotoszynie)
– filozof, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego (prowadził m.in. zajęcia z
estetyki w Studium Literacko-Artystycznym), filozofii w Akademii
Muzycznej w Krakowie (od 1972 przez ponad 20 lat) oraz Wyższej Szkoły
Filozoficzno-Pedagogicznej Ignatianum w Krakowie. Członek Społecznego
Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (SKOZK). Członek Collegium Invisibile.
Ukończył Liceum
ogólnokształcące w Koźminie Wielkopolskim, gdzie jego nauczycielem był Jerzy
Klinger. Po nim rozpoczął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W roku
1957 rozpoczął pracę w Katedrze Historii Filozofii Uniwersytetu
Jagiellońskiego. Uczeń profesorów Stefana Swieżawskiego, Mieczysława
Alberta Krąpca, Romana Ingardena i Izydory Dąmbskiej. Redaktor
naczelny "Kwartalnika Filozoficznego" i przewodniczący Polskiego
Towarzystwa Filozoficznego. Wykładał naUniwersytecie Jagiellońskim i Akademii
Ignatianum w Krakowie. Kontynuuje przede wszystkim tradycję
fenomenologii Ingardena. Do najważniejszych kwestii rozwijanych przez
Stróżewskiego należą zagadnienie negacji i niebytu, problematyka twórczości,
aksjologiczna struktura człowieczeństwa, hermeneutyka boskości, piękna i podstawowych
kategorii ontologicznych.
W listopadzie 2002 r.,
za książkę O wielkości. Szkice z filozofii człowieka, otrzymał Nagrodę Krakowska
Książka Miesiąca.
W 2003 roku Uniwersytet
Jagielloński przyznał mu tytuł doktora honoris causa.
22 października 2009 uroczyste
odnowienie doktoratu na KUL.
 
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
